Po ai ishte J esus ..?
J esus Krishti (i vajosuri) është, sipas mësimeve të krishtera Dhiata e Re (NT) të krishterët besojnë sipas Zotit për shpengimin e të gjithë njerëzve të dërguar Mesia dhe Biri Gottes. Wir se Jezusi nuk është vetëm fëmija i Marisë, por edhe Biri i Perëndisë të cilin njerëzit e quanin "Krisht". Kjo do të thotë diçka si "Shëlbuesi". Emri Jezu Krisht përshkruan në mënyrë të përshtatshme dy anët e personalitetit të tij të veçantë. Jezusi i Nazaretit është figura qendrore e besimit të krishterë. Dhiata e Re e përshkruan atë si Birin e Perëndisë dhe tregon për veprat dhe shëmbëlltyrat e tij të mrekullueshme. Jezusi u dërgua në tokë nga Zoti për të shlyer mëkatet tona.
Zoti dëshiron që ne njerëzit të vijmë në parajsë pas vdekjes, në Jeruzalemin e ri. Për ta bërë këtë, megjithatë, personi duhet të jetë i pastër dhe pa mëkat. Por për shkak të rënies, mëkati tani i përmbahet njerëzve. Dhe askush nuk është i lirë nga mëkati. Për këtë arsye, pas vdekjes, njeriu nuk mund të shkojë në parajsë me Perëndinë. Pastërtia e Perëndisë thjesht nuk na lejon të njollosemi me mëkat për të ardhur në praninë e Perëndisë. Perëndia e dinte se në kohët e fundit, ku jemi, mbajtja e urdhërimeve do të jetë praktikisht e pamundur.Pra tani falja duhet të jepet ndryshe. Dhe për këtë Zoti sakrifikoi djalin e tij. Sepse njeriu është i papastër, por dashuria dhe falja e Zotit janë aq të mëdha saqë ai e bëri djalin e tij mish dhe gjak në mënyrë që ai të vdiste në kryq për mëkatet e njerëzimit në emër të të gjithë njerëzve. Ringjallja e tij 3 ditë pas kryqëzimit simbolizon rilindjen që ne të krishterët do të përjetojmë kur të shkojmë në parajsë. Pasi pranoi të pranonte Jezu Krishtin si Shpëtimtar, një i krishterë pagëzon veten me ujë si një i krishterë i porsalindur, ngrihet përsëri i pastruar dhe kështu korr Jetën e Përjetshme. Kush beson se Jezusi vdiq për mëkatet tona, merr jetën e përjetshme.
Prandaj Jezusi thotë: "Unë jam udha, e vërteta dhe jeta. Askush nuk vjen tek Ati përveçse nëpërmjet meje" . (JOH 14.6)
Së pari erdhi krijimi.
Origjina e tokës dhe kafshëve.
Atëherë Zoti krijoi njeriun.
Fillimisht burri dhe më pas gruaja.
Rënia e njeriut erdhi me Adamin dhe Evën që hëngrën frutin e ndaluar.
Kështu ata shpërfillën urdhërimin e vetëm që u dha Perëndia dhe kështu mëkatuan.
Duke ngrënë frutin e ndaluar, Adami dhe Eva kuptuan se ishin lakuriq dhe humbën pafajësinë.
Pastaj Zoti i dëboi ata nga parajsa. Kur Zoti pa që njerëzit ishin plot me mëkate, Zoti donte të shkatërronte botën dhe njerëzit me përmbytjen. Por, për shembull, me njerëz si Noeu, Zoti e shihte akoma
njerëzit e mirë dhanë dhe porositën Noeun që të ndërtonte arkën. Më në fund Zoti ndaloi së shkatërruari botën. Në shenjë të paqes së tij, Zoti tregoi ylberin. Shumë vite më vonë, Zoti e çliroi popullin izraelit nga skllavëria e Egjiptianëve.
Moisiu, i cili u rrit me Faraonin Egjiptian, liroi popullin e zgjedhur të Perëndisë. Për të marrë faljen e Perëndisë, Zoti u dha njerëzve urdhërimet.
Por Zoti e dinte se në kohët e fundit, ku jemi, nuk do të ishte më e mundur të jetonim sipas urdhërimeve.
Për këtë arsye Zoti dërgoi Birin e tij në tokë. Kështu që ne mund të falemi nëpërmjet Jezusit. Kjo është dhurata e Zotit për ne. Kjo është dashuria e Zotit dhe hiri i Zotit.
Lajmi i mirë.
" Unë jam ringjallja dhe jeta. Kush beson në mua do të jetojë edhe nëse vdes." Gjoni 11.25
